Nic tak
nie porusza wyobraźni ludzkiej jak idea – dla jednych lub perspektywa – dla drugich
– Zmartwychwstania. Gdybyż Zmartwychwstania nie było – daremna nasza wiara.
Apostolski nacisk na Zmartwychwstanie wypełnia Dobrą Nowinę. Świadkowie życia
Jezusa Chrystusa dotknęli osobiście tajemnicy, która zbulwersowała świat żydowski
i grecki. Zmartwychwstanie, pewnie zaakcentowane i postawione w samym centrum
nowej wiary znacznie różni się od helleńskich wizji, doktryny judaizmu i
przyszłych wizji raju oraz przyszłego życia w buddyzmie i islamie.
Powrót do życia obejmuje całą osobę i jest zbawczym dokonaniem Boga. Hellenizm rozkładał człowieka na duszę i ciało. Dualizm w rozumieniu Zmartwychwstania pokutuje do dzisiaj w rozmaitych sekciarskich wersjach. Symbol naszej wiary nie tylko nie odrywa duszy od ciała, ale i ciało od duszy, na co wskazuje biblijny kontekst.
Udział w Zmartwychwstaniu zaczyna się dla chrześcijanina wraz z sakramentem Chrztu św. Trwając w Chrystusie partycypujemy w Jego dialogu z Ojcem i w Jego Zmartwychwstaniu. Zaproszeni jesteśmy do wspólnoty, której istotną cechą jest wieczność i trwałość i w której nie dochodzi już do rozłamu na to co naturalne (dusza ludzka jest nieśmiertelna) i nadprzyrodzone, z łaski (zmartwychwstaje cały człowiek). Chrystus pogodził obie perspektywy: łaski i natury - będąc nowym Adamem i odnowieniem natury.
W Księdze Ezechiela, sięgając w Stary Testament, czytamy o ludzie wskrzeszonym z prochu.
Ezech. 37:1-14
I rzekł do mnie: Prorokuj do ożywczego tchnienia, synu człowieczy, i powiedz ożywczemu tchnieniu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Przyjdź, ożywcze tchnienie, z czterech stron i tchnij na tych zabitych, a ożyją.
(…). Prorokuj więc i powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja otworzę wasze groby i wyprowadzę was z waszych grobów, ludu mój, i wprowadzę was do ziemi izraelskiej.
Proroctwo jest skierowane do ludu, który pielgrzymuje i oczekuje spełnienia się obietnic wyjątkowych. Jak bardzo jesteśmy wybrani można wnioskować po sile przesłania, które sięga tak bardzo daleko – za grób.
Następny kontekst Zmartwychwstania podnosi się z apokaliptycznym
obrazem nowej ziemi i odnowionego stworzenia.
Jan. 5:28-29
28. Nie dziwcie się temu, gdyż nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą głos jego;
29. I wyjdą ci, co dobrze czynili, by powstać do życia; a inni, którzy źle czynili, by powstać na sąd.
Jan. 6:38-40
38. Zstąpiłem bowiem z nieba, nie aby wypełniać wolę swoją, lecz wolę tego, który mnie posłał.
39. A to jest wola tego, który mnie posłał, abym z tego wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, lecz wskrzesił to w dniu ostatecznym.
40. A to jest wola Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał żywot wieczny, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.
Św. Jan zwraca jeszcze naszą uwagę na fakt, że Zmartwychwstanie nie biegnie indywidualnym torem, nie jest ekskluzywne. Absorbuje ludzką historię i kosmos, dzieło stworzenia i ludzi jako wspólnotę żyjącą z Bogiem.
Frapujący jest fragment Apokalipsy o Zmartwychwstaniu.
Ap 20:6-15
6. Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu: nad tymi nie ma władzy śmierć druga, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat.
7. A gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony.
8. I wyjdzie, by omamić narody z czterech narożników ziemi, Goga i Magoga, by ich zgromadzić na bój, a liczba ich jak piasek morski.
9. Wyszli oni na powierzchnię ziemi i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane; a zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich.
10. A diabła, który ich zwodzi, wrzucono do jeziora ognia i siarki, tam gdzie są Bestia i Fałszywy Prorok. I będą cierpieć katusze we dnie i w nocy na wieki wieków.
11. Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono.
12. I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów.
13. I morze wydało zmarłych, co w nim byli, i Śmierć, i Otchłań wydały zmarłych, co w nich byli, i każdy został osądzony według swoich czynów.
14. A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga - jezioro ognia.
15. Jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia.
Może te słowa apostoła tłumaczy jego Ewangelia:
Jn 3:3-7
3. W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego.
4. Nikodem powiedział do Niego: Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?
5. Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego.
6. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem.
7. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić.
Komentarze (0)
Kosciol.pl
http://www.kosciol.pl/article.php/20080323012148787