Non possumus

Byliśmy w kwietniu na chrzcinach. Chrzczony był drugi syn wspólnej koleżanki mojej i Asi, a w dodatku moja małżonka była jego chrzestną. Poszliśmy więc do naszej starej parafii, w której się wychowaliśmy. Prowadził stary nasz proboszcz, już na emeryturze.

Ten sędziwy pastor zasłynął kiedyś tym, że jako jeden z pierwszych w Polsce robił spotkania biblijne dla czynnych homoseksualistów. Miał przekonania liberalne i skrajnie tolerancyjne. I nagle, ten wyrozumiały człowiek podczas kazania powiedział: non possumus, nie pozwalam, nie przejdzie.

Poszło o sprawę kluczową: Zmartwychwstanie. Okazało się, że w Kościele Danii wybuchł spór, czy Zmartwychwstanie było realnym faktem, czy należy je traktować wyłącznie symbolicznie. I ten sędziwy ksiądz, zgadzający się na różne rzeczy powiedział: koniec. Nie wolno uważać się za chrześcijanina i kwestionować Zmartwychwstania. I żadne "dowody", ani sensacyjne odkrycia „grobu Jezusa” tego nie zmienią. Bo dowodem Zmartwychwstania jest przede wszystkim świadectwo tych, którzy Zmartwychwstałego spotkali. Dowodem są przemienione życia, odzyskany pokój, odbudowane więzi.

Ja też się do takich ludzi zaliczam i mogę potwierdzić, że Jezus żyje. Spotkałem Go.

Ale przy okazji zauważyłem pewną prawidłowość. "Liberalne" środowiska atakują podstawy chrześcijaństwa zaczynając od opisów cudów, potem uderzając w etykę, a kończąc na istocie naszej wspólnej wiary. Różni duchowni i świeccy ustępują krok za krokiem oddając pole. Ale zawsze następuje moment, kiedy mówią: Stop, dalej się nie cofnę. Non possumus.

Jedni mówią tak od razu strzegąc integralności Pisma. Inni odzywają się przy okazji spraw obyczajowych jak "małżeństwa" homoseksualistów, czy wyświęcanie kobiet. Jeszcze inni "STOP" mówią dopiero przy Grobie lub pod Krzyżem. Ale u każdego wierzącego ten moment następuje. Dla Dietricha Bonhoeffera tym punktem było żądanie Hitlera, aby troskę o zbawienie Niemców duchowni pozostawili jemu. Było to żądanie oddania pokłonu bestii.
A potem zaczyna się powrót do ortodoksji. Bonhoeffer będący wcześniej tylko liberalnym intelektualistą umarł jako męczennik przepojony wiarą.

Czasem ten proces zachodzi szybciej, czasem wolniej. Ale jest.
I jest coraz silniejszy.

W Szwecji nastąpiła schizma i od Kościoła Szwecji oddzieliła się Diecezja Misji grupująca tych, którzy nie zgadzają się na wykoślawianie Ewangelii. W Danii wybuchł spór. W Niemczech zaczynają się odzywać głosy, że koniec ustępstw. Podobnie w Anglii i USA. Nie wypowiadam się na temat środowisk katolickich, mówię o protestantach.

[po przedyskutowaniu z mądrymi ludźmi ocenzurowałem się i wyciąłem ostatni akapit]