Chciałam zapytać czy jest szansa na uniewaznienie małżeństwa, ale
najpierw opowiem mniej więcej jak to wygladało.Pewni młodzi
ludzie wzięli ślub, nie konsumowali go aż do nocy poślubnej, kiedy
nadszedł ten moment okazało sie że żona nie nadaje się do
wspołżycia że robi to z przumusu i jak sama powiedziała że
dla niej to mogłoby nie istnieć, kiedy natomiast juz do tego faktu
dochodziło trwało to najdłużej 5 min!. Obecnie sa ponad 2
lata po ślubie ale nie są ze sobą szczęśliwi. I co wyszło po ślubie to
to że ona jest bardzo konfliktową osobą i kłoci sie o byle co przy czym
wyzywając go i poniżając przy innych. Nawet w jego domu(gdzie mieszka z
rodzicami) robiła straszne awantury już nawet jego rodzice mieli jej
dość i zwracali jej uwagę że nie powinna się przy nich tak nie
zachowywać a mieć trochę wstydu. On chciał po ślubie żeby razem
zamieszkali ale ona odmowiła i mieszkała u siebie, ze
względu na odległość jaka ich dzieliła spotykali się w weekendy.
Obecnie to się cieszy że jednak nie zamieszkali ze sobą bo by tego
najnormalniej w świecie nie wytrzymał oraz że nie mają dzieci bo
postanowił się rozejść, miłość wygasła z momentem pokazania prawdziwego
oblicza żony. Jego mama powiedziała mu z przykrością (synu nie
będziesz miał przyszłości z tą kobietą). Z czasem dowiedział się że ona
nie może miec dzieci i że ten fakt zataiła, bo wiedziała o tym przed
ślubem. (tak zwane białe małżeństwo, ktore w rzeczywistości nie
istnieje) W chwili obecnej on się zakochał ze wzajemnością chca bardzo
byc razem i dąrzą do tego, pytanie brzmi czy mają szansę stanąć przed
ołtarzem? Być ze sobą w pełni?

Przede wszystkim małe srostowanie: małżeństwa się nie unieważnia. Co najwyżej stwierdza się jego nieważność.

Po drugie... jedyna ewentualna podstawa do stwierdzenia nieważności jaką tu widzę to niemoc żony do dokonywania aktów płciowych z mężem lub wogóle. Ale z tego, co piszesz jakieś tam stosunki zachodziły, więc musiałby to rozpatrzyć biegły, znając dokładniej sytuację (ostatecznie jeśli ludzie się spotykają tylko w weekendy, to możliwe że trudno jest kobiecie otworzyć się całkowicie przed mężem - każdy ma swoją wrażliwość). Współżycie jest bardzo istotnym elementem małżeństwa, więc trzebaby też ustalić czy małżonka składając przysięgę małżeńską nie odrzucała go z góry. Bo jeśli tak, to małżeństwo jest nieważne.

A moja prywatna opinia... współczuję wam (zakładam, że jesteś tą trzecią), ale nie mogę się powstrzymać od głośnego westchnienia... Jak można było brać ślub z kobietą, z którą nie można zamieszkać (no chyba temat ten musiał być poruszany nieco wcześniej) i której się właściwie zupełnie nie zna. Przecież nie stała się taka kłótliwa z dnia na dzień (chyba nie znali się wyłącznie z internetu??).

Zasugerowałam się tym, co napisał allygator (odnośnie tej "trzeciej"). Nadal jednak upieram się przy tym, że małżeństwo zawarte przed Bogiem to rzecz święta. Może zbyt surowo zareagowałam, ale nie mogę otrząsnąć się po tym, jak mąż mnie przez rok oszukiwał, spotykając się z dziewczyną, która jest nieletnia, zaniedbując swoje małżeństwo, tym bardziej, że mamy małe dziecko, które potrzbuje ojca. Tu już nie chodzi o to, czy mój mąż kochał mnie, czy nie, ale jeśli woli się spędzać miło czas w towarzystwie młodej dziewczyny, gdy dziecko jest np. chore i trzeba je zawieźć na pogotowie, to coś jest nie tak. I wyobraź sobie, mój mąż też chce unieważnić małżeństwo. Powód - on ją kocha, ona też jego, więc to miłość od Boga. Dla mnie to śmieszne...

wiecie bez sensu to forum skoro osądzacie kogoś z góry.. Ja juz wiecej nie mam do dodania.

Przepraszam - jestem taka rozgoryczona...Naprawdę przepraszam...

Majra, przecież sama prosiłaś o nasz osąd. Więc tak jak powiedziałam - dane które podałaś nie są wystarczające do stwierdzenia nieważności małżeństwa. Sprawę musi zbadać biegły.
Ponadto reakcja wanbomy jest zrozumiała. Najłatwiej jest poznać kogoś nowego i wziąć sobie "kościelny rozwód" (jak to niektórzy zwykli nazywać). Przepraszam, ale z mojego punktu widzenia ta cała sytuacja jest niepoważna: człowiek bierze śłub (SAKRAMENT!!) z kobietą, której nie zna, z kótą nawet nie może zamieszkać!, z którą może widywać się tylko w weekendy i co, po 2 latach ma już jej dość? 2 lata to jest naprawdę mało na zbudowanie szczęśliwego małżeństwa, a co dopiero jeśli buduje się tylko w weekendy!
Nie znam całej sytuacji, piszę na podstawie danych, które przedstawiłaś.
I tak jak mówię - jeśli tamta kobieta jest niezdolna do aktów płciowych bądź w momencie ślubu je odrzucała, to możliwe jest stwierdzenie nieważności. Żaden proces nie będzie możliwy tylko dlatego, że żona stała się kłótliwa.

O ile wiem to to chyba nie dostatecznie silna podstawa. Żona/mąż może być pijakiem, złodziejem, sadystą, oszustem, może cię znieważać i co tylko zechce, ale w kk małżeństwo jest nierozerwalne. MUSISZ więc kochać tą osobę i wypełniać małżeńskie obowiązki. Musisz walczyć o małżeństwo nawet jakby ta osoba codziennie spuszczała ci ciężkie manto. No chyba, że wybierzesz życie samotnika, bo kolejna miłość będzie strasznym grzechem, za który diabły w piekle cię usmażą.

Ja też byłam poniżana przez męża. Również bita - choć on oczywiście twierdzi, że go prowokowałam. Owszem - prowokowałam - wracał nad ranem od kochanki, ja chciałam się przytulić, oczywiście - sprzeciw, wpadałam w złość, a on wtedy rzucał się na mnie. Te moje kłótnie ponagrywał, czego nie wiedziałam, do rozwodu. A ja go nadal kocham i gdyby chciał wrócić, przyjęłabym go z otwartymi ramionami. Ale wracając do tematu - myślicie, że jaki mój obraz ma "ta trzecia"? Mój mąż dał jej do przesłuchania to, co mówiłam podczas kłótni, przedstawił mnie w jak najciemniejszych barwach, dlatego,Majra, ja nie byłabym tak szybka w ocenie żony tego "pana". Podstawowe pytanie - Co on zrobił, by ratować to małżeństwo?

nie rozumiem was i dla sprostowania powiem wam że to nie ja jestem ta trzecią! a co do małżeństwa tych ludzi o których pisałam to powiem wam jedno on nie jest tu winny! od samego początku małżeństwa walczył a ona wychodząc za niego sama do innych mówiła że niech będzie i taki inny się nie trafi.. tego wszystkiego nie da się obrać w parę słów i wam opisać tak żeby to było jasne i prawdziwe.. opisująć to wszystko mogłam bym wam książkę napisać, napisałam jedne z ważniejszych rzeczy z których mi się wydaje że on ma szanse na osądzenie tego małżeństwa jako od początku nie istnieje.. a powiem wam jeszcze że tu ona była przez matkę naciskana na ten ślub która sama dzwoniła do niego i jechałą na siłę żeby już kupił pierścionek zaręczynowy, później wyjechała do Stanów do jej siostry rodzonej, miała wrócić ale wiedziała że tego nie zrobi(obecnie jest tam nielegalnie) on to robił bo właśnie jemu zależało. Jej własny ojciej przed ślubem jej powiedział sam że powinna chłopakowi dać spokój bo nie nadaje się do małżeństwa. Z resztą sama nie wiem po co ja wam to piszę pewnie mi i tak nie uwierzycie Pozdrawiam.

Majra, to nie jest kwestia tego czy uwierzymy, czy nie. Ty pytasz, czy to małżeństwo jest nieważne - to ja Ci mówię, że na podstawie wszystkiego co piszesz, nie da się tego stwierdzić. W dochodzeniu kościelnym nikogo nie będzie interesować, jak im się zaczęło układać po ślubie. Czy mieszkają ze sobą czy nie. Czy ona jest spokojna czy kłotliwa. Dlatego jeśli chcesz uzyskać rzetelną informację to skup się na rzeczach istotnych. Wstępnie - przeczytaj kanony Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczące przeszkód zrywających do małżeństwa i zastanów się, czy któraś z przeszkód zaszła (np. Niezdolność dokonania stosunku małżeńskiego uprzednia i trwała; Wykluczanie z góry przez kobietę aktów płciowych lub posiadania potomstwa; ewentualnie - choć trudno to udowodnić - Psychiczna niezdolność do pełnienia f-cji małżeńskich). A następnie, przedstaw sprawę jakiemuś biegłemu, na forum i tak nie uzyskasz zadowalającej informacji.

I przepraszam Cię za może niesprawiedliwy osąd, ale z mojego punktu widzenia to facet, o którym piszesz wcale nie jest taki niewinny. Po piersze, wogóle nie rozumiem czemu się z nią żenił, skoro istniało tyle przesłanek ku temu, że to małżeństwo się szybko rozpadnie. Czysta głupota i niefrasobliwe potraktowanie świętego sakramentu. Po drugie - mówisz, że on walczył o małżeństwo. No długo to sobie nie powalczył, ludzie walczą o swoje małżeństwa latami... a on proszę, już zdążył znaleźć pocieszenie w ramionach innej =)

Ja też nie rozumiem, dlaczego on z nią się ożenił. Może ją tak bardzo kochał...Ale jeśli tak bardzo kochał, czemu, właśnie, tak szybko przestał walczyć?

Dzien dobry, jestem tutaj nowicjuszem. Szukalem interesujacego mnie watku i trafilem tutaj. Nie jestem katolikiem ale interesuje mnie procedura uniewazniania slubu koscielnego. Czy jest to to samo co rozwod, czy tez jest to cos w rodzaju podwojnego rozwodu (oprocz swieckiego lub po swieckim)? Co ze slowami Jezusa: co zwiazecie bedzie zwiazane, co rozwiazecie bedzie rozwiazane?

1. W Kościle nie ma rozwodów
2. W Kościele stwierdza się NIEWAŻNOŚĆ małżeństwa

1. W Kościle nie ma rozwodów
2. W Kościele stwierdza się NIEWAŻNOŚĆ małżeństwa

Zwiazek nie zostaje unieważniony, stwierdza się jego nieważność = małżeństwo nigdy nie zostało ważnie zawarte = małżeństwa nigdy nie było (prościej się już chyba nie da

Urząd Stanu Cywilnego nie jest Kościołem. Tam się zawiera małżeństwo przed ludźmi, a nie przed Bogiem. Tylko w tym pierwszym można wziąć rozwód.

W mojej diecezji jest tak, że najpierw trzeba mieć rozwód, potem można starać się o stwierdzenie nieważności małżeństwa

Z tego wynika, ze KRK stwierdzajac niewaznosc malzenstwa, nie respektuje prawa cywilnego, wg ktorego malzenstwo bylo zawarte!