Czym się różni skrupulanctwo od wątpienia w Boże miłosierdzie? Ponoć to dwie różne rzeczy. Wiem, że skrupulanctwo to choroba sumienia, wątpienie w to, czy się dobrze wyspowiadałem, niepokój po spowiedzi itp. Wątpienie w miłosierdzie to nie wierzenie w odpuszczenie grzechów. Czasem jednak wydaje mi się, że te dwie rzeczy są ze sobą powiązane. No bo skrupulant nie tylko wątpi w siebie, ale także właśnie w to Boże miłosierdzie, w to, że Bóg mu odpuści grzechy mimo jego wątpliwości. Gdzie jest ta granica? Czy skrupulant spowiadający się kilka razy z tych samych grzechów wątpi w Boże miłosierdzie i grzeszy ciężko w ten sposób? Co, jeśli ktoś mimo iż się dobrze wyspowiadał czuje nieuzasadniony wewnętrzny niepokój?

Dobrze ci się wydaje, to jest często powiązane ale nie zawsze. Jest powiazane, jeżeli wydaje ci się, ze musisz wyspowiadasz sie ze wszystkiego co tylko ci sie przypomni i we wszystkim doszukiwać się grzechu do wyspowiadania. To prawda, grzeszymy tak często, ze w czasie długiej skrupulatnej spowiedzi zdążymy nie jeden grzech popełnić. Ważne jest aby zdawac sobie z tego sprawę, ważny jest żal za grzechy - nawet za te których nie rozpoznaliśmy. Nasz Pan wie o wszystkim zanim o tym pomyslisz, spowiedź nie jest wylistowaniem grzechów. Najważniejsze to rozpoznanie własnej grzeszności, żal za taki stan rzeczy i prośba do Pana o wybaczenie. Spowiedź uczy nie oszukiwać samego siebie (bo przed Panem i tak stoisz obnażony) i pokory.

Innym podłożem takiego nadmiernego skrupulaństwa moze byc też i ... pycha objawiająca się dązeniem do świętosci bez bożego miłosierdzia wg receptury lub np. objawiająca się postawą : to ja jestem taki wspaniały, ze wszystkiego sie wyspowiadałem, jestem na pewno bez grzechu , nie tak jak ci....

Inną przyczyna może być zła relacja z Bogiem, relacja oparta na strachu, widzenie Ojca nie jako Tatę, a jako srogiego i skrupulatnego sędziego postępującego bezdusznie wg litery jakiegoś narzuconego prawa.

Postaw powodujących taką "nad skrupulatną" spowiedź jest jeszcze wiele. Tylko jedna nie jest zła : niewinna postawa dziecka - rzadko spotykane i najczęściej u osób powiedzmy nieco wolniej myślących o mentalności faktycznie zbliżonej do dziecięcej.

Jeżeli spowiadasz się wielokrotnie z tego samego grzechu albo po spowiedzi nie czujesz ulgi czy radości z powodu przebaczenia, to jest to czytelna oznaka twoich złych relacji z Bogiem. Warto się zastanowić jak postrzegasz Boga.