Na temat dryftu genetycznego można znaleźć wiele informacji, jednak najczęściej brzmi ona tak:
"Dryf genetyczny opisuje zmiany frekwencji genów nie wynikające z doboru, mutacji czy migracji osobników, ale z czystego przypadku. (...)
Nie potrafimy odpowiedzieć na pytanie, jak zmieni się frekwencja genów w owej populacji.
Za zmianę frekwencji genów, czyli proces ewolucyjny, odpowiedzialny jest tu przypadek. Dodatkowo mając na uwadze, że taki sam proces przypadkowego doboru alleli dotyczy wszystkich loci w genomie, łatwo będzie można się przekonać o istotności dryfu genetycznego w ewolucji".

Można więc przyjąć i tak zapewne jest, że sam dryft genetyczny jest teoretycznie i praktycznie przeciwko ewolucji.
Potęguje znaczenie przypadku.
Dla wielu populacji zwierząt jest podstawowym czynnikiem zmiany frekwencji genów, a więc czynnikiem, który tak naprawdę jest przyczyną dryfowania frekwencji genów - to w jedną, to w druga stronę - jakiegoś gatunku zwierząt.
Zjawisko to leży u podstaw powstawania ras ludzi, rozproszonych na ziemi.
Po potopie (Rodzaju 9:18-19) "A synami Noego, którzy wyszli z arki, byli: Sem i Cham, i Jafet. Później Cham został ojcem Kanaana. Ci trzej byli synami Noego i od nich wywodzi się cała ludność ziemi".
Ludzie zaczęli się rozchodzić po całej ziemi. Rozchodzili się w grupkach większych albo mniejszych.
Jako, że byli w tej wybranej przez siebie części ziemni sami, stanowili zaczątek większej "odizolowanej populacji" do której rozmnażając się dochodzili.
A jako, że zabierali ze sobą określony potencjał genetyczny - wyraźne cechy fenotypowe - powstała populacja konkretnej rasy ludzi.
Oczywiście z tej populacji mogła być zawsze wybrana kolejna mała grupka, która odeszła od niej i dała początek kolejnej większej populacji i rasie.
Można także przypuszczać, że ludzie ci mogli świadomie potęgować wyrazistość swoich cech zewnętrznych, łącząc się w pary z wybranymi partnerem czy partnerką. Na początku jednak wydawano potomstwo w bardzo bliskim pokrewieństwie, co pozwalało te cechy odrębności utrwalać.
Podobnie rzecz się ma ze zwierzętami, stworzone jako konkretny gatunek - "według swego rodzaju", takim jest juz zawsze i się nie zmienia w inny gatunek, ale potęgując wyrazistość swych cech fenotypowych w małych populacjach nabierają cech rasowych. Zawsze jednak zdolne są do skutecznego wydawania potomstwa z przedstawicielami różnych ras w obrębie gatunku i o nowych gatunkach mowy być nie może.
Pozdrawiam

Takich doniesień naukowych nam potrzeba. Co prawda nie przekonają one zatwardziałych ewolucjonistów ("betonu"), ale na pewno utwierdzą w przekonaniu kreacjonistów, zwolenników inteligentnego projektu i zmuszą do myślenia badaczy o otwartych umysłach (nie przyjmujących w swoich badaniach teorii ewolucji jako założenia wstępnego).
Gdzieś na forum czytałem jak ktoś zdziwiony pytał, jak to się stało, że z białego Adama i białej Ewy powstało tyle ras? Odpowiedź ma m.in. w pierwszym poście, z tą jednak uwagą, że Biblia nigdzie nie mówi o kolorze skóry Adam i Ewy. Nie wiemy jak wyglądali, jaki mieli kolor skóry czy cechy rasowe. Być może byli wypadkową wszystkich ras? To, że byli biali wynika z jedynego "źrodła naukowego" jakim jest malarstwo kościelne .