Skoro w Biblii powiada się, że korzeniem wszelkiego grzechu jest chciwość pieniędzy (1Tm 6,10), skąd wzięła się opinia, że korzeniem wszelkiego grzechu jest pycha?

===

Bo też jest to powiedziane. A dokladnie zanim były pieniądze to pycha popchnęła ludzi i anioły do buntu przeciw Bogu.
Poza tym, chyba mowa jest o tym, że korzeniem wszelkiego zła. Grzech jest złem, ale nie zawsze to, co my uznajemy za zło jest grzechem.

===

---

Kto umie czynić dobrze, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.

A mi się wydaje, że pieniądze i pycha naprawdę mają ze sobą wiele wspólnego.

===

---

"Bóg jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają. Do Królestwa Niebios da się dotrzeć z każdej krainy." Samthann z Clonbroney

Niewątpliwie, jak masz cash, to jesteś pewien siebie i wbijasz się w pychę

===

---

Kto umie czynić dobrze, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.

Maciek! A wg mnie wcale nie pycha pchnęła człowieka do sprzeniewierzenia się boskiemu zakazowi. Była to raczej ciekawość i potrzeba wolności. No i nieufność: a może Bóg nas oszukuje?
Ten grzech człowieka wcale nie był taki straszny. Wynikał z ludzkiej natury, która przecież stworzył sam Bóg. Czy wszystko w takim razie tutaj gra?
A czy najstraszniejszym grzechem przeciw Duchowi Świętemu nie jest odrzucanie transcendencji?

===

---

Czego chcesz od nas Panie za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?

Jasne, to Bóg jest winien postępujesz dokładnie jak Adam, kiedy Bóg go spytał, czy jadł. Adam powiedział: Kobieta, którą mi dałeś mnie zwiodła. A czy tam, poza Ewą była inna kobieta? Nie. Ten zwrot nie jest więc wskazaniem, o jaką kobietę chodzi, ale podkreśleniem, że została dana od Boga, a zatem próbą przerzucenia na Boga odpowiedzialności za własny grzech. I przyjrzyj się, to mężczyzna musiał ponieść śmierć na krzyżu, a nie kobieta. Kara, jaką poniósł mężczyzna jest większa od tej, którą poniosła kobieta.

Potrzeba wolności? A czy człowiek nie był wolny? Był tak samo zniewolony, jak ty, kiedy słyszysz: nie pij metylu, bo to trucizna. Poza jednym wolno mu było wszystko. Rzeczywiście, straszna niewola!
Człowiek miał w Raju wolność. Bóg nie ograniczył mu jej nawet wiedząc jakie to pociąga konsekwencje. Czego jeszcze mógł chcieć?

A czymże jest nieufność wobec Boga, czymże jest posądzanie Go o nieuczciwe zamiary, czymże jest odrzucanie posiadanej wolności i szczęścia i żądanie "bycia jak Bóg", jeśli nie pychą właśnie?

===

---

Kto umie czynić dobrze, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.

W księdze przysłów czytamy (rozdz. 16 werset 18):

Pycha chodzi przed upadkiem, a wyniosłość ducha przed ruiną.

===

---

"Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu, jeżeli ją posiada." św. Augustyn

W księdze Psalmów natchniony autor pisze (Ps 19, 12-14)
Chociaż Twój sługa na nie uważa, w ich przestrzeganiu zysk jest wielki, kto jednak dostrzega swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną. Także od pychy broń swojego sługę, niech nie panuje nade mną! Wtedy będę bez skazy i wolny od wielkiego występku.

===

---

"Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu, jeżeli ją posiada." św. Augustyn

Drogi Maćku!
Skąd ten podział na płeć która więcej zawiniła i na płeć, która bardziej cierpiała??? Ja w ogóle tego tematu nie poruszałam i nie poruszam. Zarówno kobieta, jak i mężczyzna mają po równo na sumieniu na przestrzeni dziejów, myślę... (albo: dyplomatycznie stwierdzę, aby zakończyć temat
Po drugie: nie odpowiedziałeś mi na pytanie: czy największym grzechem nie jest odrzucenie przez człowieka jego ponadmaterialnego wymiaru. Czy największym grzechem nie jest zdrada transcendencji?

A pychę zostawmy, mi niestety Faust wciąż szepcze do ucha... Artyści są zapewne skazani na piekło...

===

---

Czego chcesz od nas Panie za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?

Pytanie było o źródło. Zresztą, u podstaw zdradzenia Ducha Świętego leży także pycha, przekonanie, że sam sobie poradzę, albo co gorsza, że sam jestem Bogiem.

Natomiast nie widzę potrzeby nie drążenia tematu winy. Szczególnie, że pewne sprawy wynikają dość jasno.

Co do artystów i piekła, to cóż: kliknij

===

---

Kto umie czynić dobrze, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.

No, no, skoro w piekle mają być specjalne przywileje i skoro i tak spotkam tam wszystkich moich "braci w fachu", to może należałoby przemyśleć gruntownie swoje poglądy religijne ...
A na serio, wielu artystów z pewnością żyło blisko Nieba, z J.S. Bachem na czele (nota bene protestantem
Pozdrawiam i nie wysyłaj mnie więcej do piekła, Maćku!
n

===

---

Czego chcesz od nas Panie za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?

Nie przysłuchiwałam się uważnie dyskusji, wybaczcie. Ale skoro już pojawił się wątek artystów i piekła słowami Pana Cogito przywołany, czy nie słusznym byłoby przypomnieć też o niebiańskim pochodzeniu w duszy człowieka talentu:


Źródło rozumu i geniuszu twórców, - zamieszkaj w nas.
Który śpiewasz w pieśniach, którego głosi muzyka, -
Źródło zachwytu poetów i duszo rzeczy pięknych, -
Który mówisz przez oratorów i prowadzisz pędzel malarza, -

Przyjdź i zamieszkaj w nas!

(Akatyst do Ducha Świętego)

===

---

Marta NB

Nieufność nie jest pychą Maćku! Pycha jest zadufaniem w sobie, a nieufność wcale takiego zadufania nie zakłada.
Po drugie, zdrada transcendencji nie pochodzi z pychy, ale z niedorozwoju duchowego. Człowiek nawet nie ma ambicji, aby stać się czymś więcej niż tworem materialnym. Taka postawa świadczy raczej o braku pychy.

===

---

Czego chcesz od nas Panie za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?

No i nie zgadzam się z przedmówczynią. Nieufność nieufności nie równa. Nieufność do gościa, który przychodzi do mojego domu i chce mi sprzedać rewelacyjny odkurzacz na korbkę wynika z obawy, że może mnie oszukać, więc jakby zakłada własną małość. Tu masz rację. Jednak nieufność dziecka wobec rodzica, które ostrzega przed trującym owocem wynika z przekonania, że jest mądrzejsze, a rodzic chce je oszukać. I tu masz już pychę.
W przypadku upadku w grzech mamy do czynienia z tą drugą sytuacją.

Co do "zdrady transcendencji" (a nie można nazwać tego prościej, tylko tak górnolotnie?), to owo lenistwo, które trafnie opisałaś wynika z przekonania, że jestem już i tak doskonały. A to jest pycha. Zresztą, z bezopośredniej obserwacji wiem, ze pycha jest rodzoną siostrą niskiej samooceny.

===

---

Kto umie czynić dobrze, a nie czyni, dopuszcza się grzechu.

Korzeniem wszelkiego grzech u jest rządza pieniędzy, władzy i sławy. Pycha jest odłamem jednego z tych trzech korzeni grzechu ( nie ma innych korzeni grzechu, każdy grzech bez wyjątku jest spowodowany jednym z tych trzech)

===

Ależ Rafiki! Metaforycznie mówiąc, to nie wiemy, co działo się w umyśle Ewy, kiedy decydowała się na zerwanie jabłka. Może była to "żądza władzy" jak piszesz, a może zwykła ludzka ciekawość (czy patetycznie ujmując: żądza poznania). Ciekawość jest wielką zaletą (chociaż mówi się, że jest też pierwszym stopniem do piekła). Trudno jednak w człowieku potępić głód wiedzy... Czyż nie ten właśnie głód chciała zaspokoić Ewa, zrywając jabłko? I gdzie tu pycha? (pyszne było zapewne to jabłuszko

===

---

Czego chcesz od nas Panie za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?

Ja osobiście uważam, że największy grzech (nie mówiąc o intensywności występowania - bo tutaj wiedzie prym PYCHA) natomiast wracając to tematu jest to niewątpliwie grzech przeciwko Duchowi Św. Mówi o tym sam Jezus u Mateusza rozdz. 12, 32-33

Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.

===

---

"Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu, jeżeli ją posiada." św. Augustyn

Ja też uważam, że najgorsze jest sprzeniewierzenie się duchowości, chociaż niekoniecznie nazwałabym to grzechem. A jak rozumiesz grzech przeciw Duchowi Świętemu?
Pozdrawiam
n

===

---

Czego chcesz od nas Panie za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?

Katechizmy wyliczają sześć grzechów przeciwko Duchowi Świętemu, świadczących o wyjątkowej zatwardziałości grzeszników:
1. grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego,
2. rozpaczać albo wątpić w łaskę Boża,
3. sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej,
4. nie życzyć lub zazdrościć bliźniemu łaski Bożej,
5. mieć zatwardziałe serce na zbawienne natchnienia,
6. umyślnie zaniedbywać pokutę aż do śmierci.

I myśle, ze pod tym bym sie podpisal :-)

===

---

"Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu, jeżeli ją posiada." św. Augustyn

I jeszcze jedno:

Grzechu przeciw Duchowi Świętemu należy się szczerze obawiać wówczas, kiedy człowiekowi przychodzi ochota do złego czynu lub kiedy trwa w grzechu. Należy sobie również od czasu do czasu stawiać z niepokojem pytanie, czy ja przypadkiem nie trwam w grzechu, a tak już do tego przywykłem, że już nawet nie zdaję sobie z tego sprawy. Biada bowiem człowiekowi, który naigrawa się z Bożego miłosierdzia i zapomina o tym, że zbawienie winniśmy sprawować z bojaźnią i drżeniem. Jeśli jednak grzech już mi się zdarzył — choćby wielki i choćby nawet miał jakieś zewnętrzne znamiona grzechu przeciw Duchowi Świętemu — ale ja pragnę się z niego wyzwolić i tęsknię za pojednaniem z Bogiem, należy po prostu z Bogiem się pojednać, odrzucić niepotrzebne niepokoje i cieszyć się otrzymaną od Boga radością, bo świat takiej dać nam nie może.

===

---

"Człowiek nie może niczego nauczyć drugiego człowieka, może mu tylko dopomóc w wyszukiwaniu prawdy we własnym sercu, jeżeli ją posiada." św. Augustyn

Bo odpuszczenia grzechów nie otrzymają Ci, którzy nie chcą go otrzymać. To jest prawdziwy grzech przeciw Duchowi Świętemu, że ktoś odrzuca Boga. A jak ktoś, kto Go odrzucił, może prosić o przebaczenie?...

===

---

Flp 4:4

z tym się zgadzam.



a co ma niby robić? może nie rozumiem kontekstu wypowiedzi, ale czy nie na tym polega nawrócenie, by Boga przeprosić za to, że się go odrzuciło?...

===

---

Marta NB

Marto,
Największym grzechem - niewybaczalnym z racji 'spalenia mostu' jakby - jest totalne odrzucenie Boga. Każdy grzech jest po troszę odrzuceniem Boga, ale może zaistnieć taka sytuacja, że ktoś powie: 'Boga nie ma!' - i jest to grzech. A jak w takiej sytuacji może mu on zostać przebaczony? Przecież ten człowiek nie wierzy w Tego, który może mu przebaczyć. Albo ktoś inny powie: 'Tak, Bóg jest, ale ja Go odrzucam, nie chcę mieć z Nim nic wspólnego, jakby dla mnie nie istniał.' Jak ktoś, kto w ten sposób decyduje, może prosić o przebaczenie? Przecież on sam go nie chce, więc... Nie otrzyma.
Ale jest furtka: nawrócenie. Bo wszystko stracone jest dopiero, gdy trwa się w takim grzechu w momencie śmierci. Nawrócenie jednak może wszystko odmienić.

===

---

Flp 4:4