Deputowany Dumy Państwowej z ramienia Komunistycznej Partii Federacji Rosyjskiej Paweł Dorochin złożył życzenia papieżowi Franciszkowi z okazji Dnia Zwycięstwa i podarował mu wstążkę św. Jerzego.

Na uroczystości honorującej Franciszka przekonywano, że to administracja brukselska jest spadkobiercą ojców założycieli wspólnoty europejskiej. Polityka migracyjna, rodzinna i równościowa starego kontynentu bliższa jest jednak Stalinowi.

Zmarł Janusz Tazbir, polski historyk, profesor nauk humanistycznych, badacz dziejów kultury staropolskiej oraz reformacji i kontrreformacji w Polsce. Miał 89 lat.

Athanasius Schneider, biskup pomocniczy Astany, uważa, że niektóre fragmenty papieskiej adhortacji „Amoris Laetitia” są  „obiektywnie podatne na nadinterpretacje”.

Rodzi się na naszych oczach Kościół dwóch prędkości: który respektuje definicję grzechu ciężkiego i jego konsekwencje, łącznie z sakramentalnymi oraz ten na Zachodzie, za którym postępuje autor adhortacji o rodzinie. Zgoda na edukację seksualną, uregulowania dla par jednopłciowych i społeczną ekspozycję niemoralności wołają o pomstę do nieba.

Kandydat na prezydenta USA oraz boliwijski przywódca, obaj zdeklarowani socjaliści, wzięli udział w sympozjum z okazji dwudziestej piątej rocznicy ogłoszenia przez św. Jana Pawła II encykliki Centessimus annus, które 15 kwietnia zorganizowała w Watykanie.

Rodzi się na naszych oczach Kościół dwóch prędkości: który respektuje definicję grzechu ciężkiego i jego konsekwencje, łącznie z sakramentalnymi oraz ten na Zachodzie, za którym postępuje autor adhortacji o rodzinie. Zgoda na edukację seksualną, uregulowania dla par jednopłciowych i społeczną ekspozycję niemoralności wołają o pomstę do nieba.

9 kwietnia na Jasnej Górze odbyła się zorganizowana przez Młodzież Wszechpolską III pielgrzymka Młodzieży Narodowej. Udział w niej wzięli działacze organizacji z całej Polski. Na zakończenie Mszy Świętej prezes organizacji Adam Andruszkiewicz w imieniu Wszechpolaków obrał św. Maksymiliana Kolbego za patrona Młodzieży Wszechpolskiej.

Schematyczny i przewidywalny obraz Toma McCarthy'ego jest średniej klasy dziełem propagandy społecznej. Magicy z Hollywood upiekli tą produkcją kilka pieczeni na jednym ogniu: odwrócili uwagę od swoich brudów i utrwalili mit dziennikarskiej niezależności.