Apostoł Jan w swej ewangelii opisuje siedem cudów dokonanych przez Jezusa. Nazywa je znakami, ponieważ w każdym z nich możemy się dopatrzyć informacji o Jezusie i o Jego misji. Biblijne znaki uwydatniają sens zamierzony przez Boga.

List do Filemona wyróżnia się spośród innych listów apostoła Pawła tym, że ma charakter prywatny. Paweł pisze do Filemona jak przyjaciel do przyjaciela, w określonej sprawie. Moglibyśmy ją nazwać "sprawą Onezyma".

Kim był Onezym? Był niewolnikiem Filemona. Z nieznanych nam powodów Onezym zbiegł z domu swego pana i ukrył się w Rzymie, gdzie stosunkowo najłatwiej było się zmieszać z tłumem i zmylić pościg.

Po wyjściu z pierwszego uwięzienia rzymskiego apostoł Paweł udał się w podróż misyjną, która przypadła na lata 64 - 67 n.e. Jak wynika z treści 5 w. 1 rozdziału Listu do Tytusa, apostoł założył wtedy, w czasie kilkuletniej swojej działalności, poprzedzającej drugie uwięzienie, wspólnotę na Krecie. Odjeżdżając, pozostawił tam Tytusa, jako swego przedstawiciela i kontynuatora rozpoczętego dzieła.