Wśród wzbudzających kontrowersje Zwojów znad Morza Martwego znajdował się jeden, który wykonano z miedzi. Jego twórcom zależało widocznie, aby treści w nim zawarte przetrwały wieki.

Księga Przysłów, zwana też Księgą Przypowieści Salomona, należy do poetyckich ksiąg Starego Testamentu, podobnie jak Księga Hioba, Księga Psalmów, Księga Koheleta (Kaznodziei Salomona) i Pieśń nad Pieśniami.

List do Efezjan  nazwano  "Listem Trzeciego Nieba", "Królem Listów Apostolskich", "Alpami Nowego Testamentu".  Uznawany jest on przez wielu biblistów za najwspanialszy list apostolski,  za szczytowe osiągnięcie myśli nowotestamentowej w ogóle. Jeden z uczonych nazwał go "boskim dziełem napisanym przez człowieka" i podkreślił, że "zostały w nim zawarte nie tylko koncepcje i doktryny wyłącznie chrześcijańskie ale także i te, które są wspólne dla chrześcijaństwa i dla objawienia ogólnego".  

Już na samym początku dziejów ludzkości wydarzyło się coś, co pociągnęło za sobą katastrofalne skutki. Pewien anioł wszczął bunt przeciwko władzy Stwórcy i nakłonił pierwszą kobietę, Ewę, do zjedzenia zakazanego owocu.

Czy Bóg posłużył się ewolucją, by ze zwierząt utworzyć człowieka? Czy tak pokierował sprawami, by z bakterii powstały ryby, potem gady i ssaki, a w końcu by pewne małpy przekształciły się w ludzi? Niektórzy naukowcy i duchowni twierdzą, że wierzą zarówno w teorię ewolucji, jak i w Biblię.

NIE trzeba daleko szukać, by dostrzec mnóstwo zła i cierpień. Na wojnach giną zarówno żołnierze, jak i cywile. Wszędzie panoszy się przestępczość i przemoc. Niewykluczone, że ostatnio sam padłeś ofiarą uprzedzeń lub niesprawiedliwości. Pod wpływem tego wszystkiego być może pomyślałeś sobie: Dlaczego Bóg toleruje zło?

Oryginalna, hebrajska nazwa Księgi Psalmów to, w wolnym tłumaczeniu,  "Księga Uwielbienia", "Księga Chwały".  Nazwa   "psalm"   pochodzi  z  greckiego  określenia "psalmos" i  jest  odpowiednikiem  hebrajskiego słowa  "mizemor". Oznacza poetycki utwór religijny wykonywany przy akompaniamencie instrumentów strunowych.

Krótko po wizycie apostoła Pawła w Galacji do założonych przez niego wspólnot przybyli nowi głosiciele Ewangelii, domagając się od nawróconych zachowywania przepisów rytualnych i ceremonialnych Starego Testamentu, w szczególności zaś obrzezania. Nowinkarze ci, będący prawdopodobnie chrześcijanami żydowskiego pochodzenia, zwani "judaizującymi", domagali się zachowania Prawa Starego Testamentu jako warunku nieodzownego do usprawiedliwienia i zbawienia. Wprowadzili oni wielki zamęt w umysłach Galacjan, którzy wskutek tego znaleźli się w rozterce. Byli bliscy porzucenia Ewangelii głoszonej przez Pawła i zwrócenia się ku innemu, rzekomo pełniejszemu poselstwu judaizujących.

Księga Hioba otwiera drugą, spośród trzech części Pism ST. Należy do ksiąg mądrościowych, rozdzielających księgi historyczne i prorockie.