Dwa razy w roku liturgicznym, czyli kościelnym, na początku Mszy św. jest zaproszenie do radości. W Wielkim Poście w czwartą niedzielę mamy w antyfonie na wejście słowa: ”Raduj się, Jerozolimo!”. Adresatami tego zaproszenia i zarazem wezwania jest święte miasto Jeruzalem.

Większość komentatorów biblijnych jest jednak zdania, że "Pieśń nad Pieśniami", to zbiór kilku krótszych pieśni i najczęściej wyróżnia się ich pięć, co prawdopodobnie ma związek z liczbą tysiąca i pięciu pieśni podaną przez autora Ksiąg Królewskich. Być może wyróżnił on właśnie owych pięć pieśni, które tworzą "Pieśń nad Pieśniami". W każdym razie możemy być pewni, że nie jest dziełem przypadku, iż te, a nie inne przysłowia i pieśni Salomona znalazły się w kanonie Pisma Świętego.

Na Facebooku powstała, stworzona przez studentów teologi i informatyki, aplikacja umożliwiająca otrzymywanie fragmentów Pisma Świętego na każdy dzień.

Księga Koheleta zwana jest też Księgą Eklezjastesa, lub Księgą Kaznodziei Salomona. Jej nazwa pochodzi od autora, który sam przedstawia się jako "kohelet", czyli jako kaznodzieja lub mędrzec. Nie jest to imię własne, lecz oznaczenie funkcji, lub urzędu.

Apostoł Paweł przybył do Filippi podczas swojej drugiej podróży misyjnej, trwającej od roku 50 do 53. Jego pobyt w Filippi opisuje Łukasz w 16 r. Dziejów Apostolskich. Filippi było wielkim ośrodkiem handlowym świata starożytnego. Wiemy, że pierwszą osobą, która w tym mieście otwarła swoje serce na głoszoną przez Pawła ewangelię była Lidia, handlarka purpury, jednego z najkosztowniejszych towarów w tamtych czasach.

Wśród wzbudzających kontrowersje Zwojów znad Morza Martwego znajdował się jeden, który wykonano z miedzi. Jego twórcom zależało widocznie, aby treści w nim zawarte przetrwały wieki.

Księga Przysłów, zwana też Księgą Przypowieści Salomona, należy do poetyckich ksiąg Starego Testamentu, podobnie jak Księga Hioba, Księga Psalmów, Księga Koheleta (Kaznodziei Salomona) i Pieśń nad Pieśniami.

List do Efezjan  nazwano  "Listem Trzeciego Nieba", "Królem Listów Apostolskich", "Alpami Nowego Testamentu".  Uznawany jest on przez wielu biblistów za najwspanialszy list apostolski,  za szczytowe osiągnięcie myśli nowotestamentowej w ogóle. Jeden z uczonych nazwał go "boskim dziełem napisanym przez człowieka" i podkreślił, że "zostały w nim zawarte nie tylko koncepcje i doktryny wyłącznie chrześcijańskie ale także i te, które są wspólne dla chrześcijaństwa i dla objawienia ogólnego".  

Już na samym początku dziejów ludzkości wydarzyło się coś, co pociągnęło za sobą katastrofalne skutki. Pewien anioł wszczął bunt przeciwko władzy Stwórcy i nakłonił pierwszą kobietę, Ewę, do zjedzenia zakazanego owocu.