Relatywizm etyczny
Jan Schulz śro, 4 paź 2006, 12:31:15 Odsłon 23,164
Relatywizm to pogląd, że nie istnieje wyróżniony kodeks norm moralnych. Jego zwolennicy twierdzą, że nawet bardzo różniące się między sobą moralności są jednakowo słuszne. Czy rzeczywiście relatywizm jest prostym wnioskiem wynikającym z obserwacji otaczającej nas rzeczywistości? Warto odpowiedzieć sobie na to pytanie, tym bardziej, ze kultura, w której żyjemy skłania do bezrefleksyjnego akceptowania tej doktryny.
Komentarze (0) Komentarze
Prawo Kanoniczne dla celów porządkowych i proceduralnych zawiera szereg
przepisów regulujących kwestię postępowania sądowego przed Trybunałami
Kościelnym. Najczęściej spotykanymi procesami, są procesy o orzeczenie
nieważności małżeństwa i na tym, a zwłaszcza na środkach dowodowych,
istotnych dla tego procesu pragnę zwrócić uwagę.
Kodeks Prawa Kanonicznego w księdze I, rozdziale V, tytule IV swoją "uwagę" skupia na akcie administracyjnym, jakim jest dyspensa. W ujęciu prawo-kanonicznym pojęcie dyspensy zawarte jest w kan. 85, który stanowi, iż - Dyspensa, czyli rozluźnienie prawa czysto kościelnego w poszczególnym wypadku, może zostać udzielona przez tych, którzy posiadają władzę wykonawczą w granicach ich kompetencji, a także przez tych, którym wyraźnie lub pośrednio przysługuje władza dyspensowania, bądź mocą samego prawa, bądź mocą zgodnej z prawem delegacji.
W bardzo wielu przesyłanych do serwisu Kosciol.pl i do mnie osobiście listach można spotkać się z pytaniem, czy można orzec nieważność małżeństwa, w przypadku gdy przyczyną jego zawarcia była ciąża. Wyjaśniając, sam fakt zajścia w ciąże kobiety nie powoduje nieważności małżeństwa, ani nie można go wykorzystać jako tytułu nieważności. Zasadniczo każda dorosła osoba winna zdawać sobie sprawę z konsekwencji jakie niesie pożycie cielesne.
Etyka chrześcijańska to nie tylko teoretyczne rozważania. Ostatnia część dotyczy praktycznych problemów takich jak władza, wolność czy konieczność podejmowania wyborów. Co w praktyce oznacza: „Wszystko mi wolno, ale nie wszystko jest pożyteczne. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w niewolę”.
Przestrzeganie tak rozumianego Prawa jest jednak ponad ludzkie siły. Choćbym chciał, nie jestem w stanie pomóc każdemu, kto jest w potrzebie. Choćby dzień miał 365 godzin, nie dam rady uczynić dobrze każdemu. bez względu na moje chęci nie jestem więc w stanie wykonać takiego programu moralnego. Jak mam więc to uczynić? Jezus daje jednak wskazówkę, jak wykonać tak niewykonalne normy zachowania: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.” (Mat. 22:37-40). Poprzez Miłość jestem w stanie wykonać wszystko. Pomogę ocalić rozpadające się małżeństwo przyjaciela, uratuję rannego w wypadku, udzielę pomocy okradzionemu, zajmę się opuszczonym mieszkaniem sąsiada. Poprzez Miłość na wszystko znajdę czas, miejsce i porę. Poprzez Miłość jestem w stanie podołać wymaganiom.
Tematem tej rozprawki jest etyka chrześcijańska lub lepiej zasady moralne. Etyka, to zbiór nakazów, a w chrześcijaństwie nakazów nie ma. Nasze zbawienie nie zależy od tego, co robimy, ale od tego, w co, czy raczej w kogo wierzymy. Jest natomiast zbiór cech i postaw, po których można poznać, czy ktoś jest chrześcijaninem.
