Tylko komórka czy już człowiek (cz. 1)
Mateusz Wichary czw, 14 lip 2005, 03:16:59 Odsłon 10,189
Wychodzę w tym artykule z założenia, że życie wszystkich ludzi, oprócz poszukiwanych za najgorsze zbrodnie złoczyńców, należy chronić. Wierzę, że jeśli ktoś jest człowiekiem, to jego życie ma wartość samo w sobie, jako właśnie życie człowieka a nie krowy czy małpy, i w tym wymiarze jest ona taka sama jak wartość życia jakiejkolwiek innej istoty ludzkiej. Nie ma znaczenia to, gdzie przebywa (w łonie matki czy poza jej organizmem), czy go ktoś widział, czy nie oraz jak wygląda (zarówno człowiek wyglądający jak nie-człowiek, ze względu na swój początkowy rozwój, czy też ze względu na deformujące go w późniejszym okresie inwalidztwo; ze względu na to, że jest człowiekiem, ma prawo do życia).
Powiadomienia zwrotne (0) Komentarze (2)
Kodeks Prawa Kanonicznego Kościoła Katolickiego z 1983 roku, prócz regulacji prawa małżeńskiego zawiera w sobie między innymi formalne i materialne przepisy kościelnego prawa karnego. Kodeks tej części przepisów poświęcił księgę VI „De sanctionibus In Ecclesia” ( sankcje w kościele) i księga VII, która w części IV tyczy się procesu karnego.
Humaniści wiele mówią o prawie do wyboru i o decydowaniu człowieka o samym sobie. Wielu naszych rodaków (w tym znanych polityków) domaga się usankcjonowania dokonywania aborcji jako wyrazu respektowania praw kobiet do decydowania o sobie. Co ciekawe, wielu chrześcijan jest zupełnie obojętnych i głuchych na toczącą się w mediach dyskusję na temat zabiegów aborcyjnych, chcąc pozostać „neutralnymi” politycznie i światopoglądowo (!). W praktyce jednak mamy do czynienia z dyskusją o decydowaniu o życiu bądź śmierci nienarodzonego człowieka.
Kara śmierci to temat, który wzbudza wiele kontrowersji. Oczywiście w dyskusji na temat kary śmierci można podawać wiele argumentów za i przeciw. Jest to temat bardzo rozległy. Nie roszczę sobie pretensji do omawiania tego zagadnienia z etycznego punktu widzenia, przedstawiam jedynie co na ten temat mówi Biblia.
Jaka jest różnica między naturalnymi metodami planowania rodziny a antykoncepcją? Niejednokrotnie spotykam się z tego rodzaju pytaniem. Moi interlokutorzy twierdzą, że pomiędzy naturalną regulacją poczęć (NPR) a antykoncepcją nie ma żadnej różnicy, gdyż efekt jest ten sam: brak poczęcia.
Paradoksem naszych czasów jest fakt, iż z jednej strony wiele małżeństw czyni wszystko, aby uniknąć poczęcia nowego życia ludzkiego, z drugiej zaś – tysiące, jeśli nie miliony małżeństw cierpi z powodu niemożności poczęcia. W pierwszym przypadku dziecko postrzegane jest jako wróg numer jeden; wróg, przeciwko któremu należy użyć wszelkich dostępnych środków, aby jego pojawienie się nie zniszczyło swoiście rozumianego "dobra partnerów".
Antykoncepcja postrzegana jest w niektórych środowiskach jako znak wyzwolenia człowieka spod dominacji praw biologii. Czyniąc naturę bezpłodną, czyli działając przeciwko niej, uważa się, iż w ten sposób panuje się nad nią. To dowolne manipulowanie procesami fizjologicznymi człowieka, a przez to również wpływanie na sposób zachowania się w dziedzinie płciowości, postrzegane jest jako wyraz "prawdziwej wolności". "Seks bez stresu" – tak brzmi naczelna dewiza zwolenników propagowania środków antykoncepcyjnych.
Pierwszym zadaniem każdej dyscypliny naukowej jest wpisanie jej w epistemologię. Każda dyscypilna wiedzy powinna umieć zdefiniować samą siebie. Dzisiaj mamy do czynienia z dziwną sytuacją, kiedy każdą próbę zdefiniowania lub określenia czegokolwiek, określa się mianem "dogmatyzmu" lub "zatwardziałości" naukowej. Z drugiej jednak strony, współczesny pragmatyzm kulturowy, który na pozycji uprzywilejowanej stawia "działanie" nad "istnieniem", coraz częściej zaczyna poszukiwać swoich właściwych granic.
Wśród przemian demograficznych jakie dokonują się w najbardziej rozwiniętych krajach świata coraz częściej odnotowywany jest fakt swoistej rewolucji prokreacyjnej. Z jednej strony w wielu państwach obserwuje się spadek przyrostu naturalnego, poprzez rozpowszechnienie aborcji i antykoncepcji. Z drugiej jednak strony, w tychże samych państwach dają się słyszeć głosy zrozpaczonych rodziców, którzy pomimo chęci posiadania dzieci, mieć ich nie mogą. Współczesna biomedycyna, starając się odpowiedzieć na te skargi, zaproponowała sztuczne zapłodnienie "in vitro" (FIVET - fertilization in vitro and embryo transfer), czyli w probówce.
