Hiszpania jest ojczyzną Don Kichota, zwariowanego szlachcica, który w imię swych urojeń walczył z wiatrakami. Jest też ojczyzną Justo Gallego Martíneza, niezwykłego byłego mnicha, który z Bożą pomocą postanowił dokonać czynu zdawałoby się niemożliwego: zbudować własnoręcznie katedrę własnego pomysłu w podzięce Bogu za wyleczenie z gruźlicy, z powodu której musiał odejść z klasztoru trapistów jeszcze przed złożeniem ślubów. I ku zdumieniu wszystkich wygląda na to, że plan ten mu się uda.

Ostatnie dni Chrystusa na ziemi są podsumowaniem jego niezwykłej podróży z ludzkością, która rozbudziła w sobie tęsknotę oczekiwania na wydarzenia ostateczne – zamknięte w spełnieniu obietnicy życia wiecznego.

W przyszłym roku odbywać się będą na całym świecie obchody 500-lecia Reformacji. W Niemczech – co zrozumiałe – mają one charakter państwowy. Do Szwecji na centralne uroczystości luteran przybywa papież Franciszek. W Polsce natomiast – poza województwem śląskim, gdzie tamtejszy Sejmik ogłosił rok 2017 Rokiem Reformacji – obchody nie będą miały wsparcia władz centralnych. Dlaczego?

Pomysł Rodrigo Garcii jest przewrotnie postariański: Jezus ma w nim dwa odległe oblicza: ludzkie i boskie. W miejsce ludzkie wchodzi szatan. Wszystkie twarze doskonale adaptuje szkocki aktor.

Rodzi się na naszych oczach Kościół dwóch prędkości: który respektuje definicję grzechu ciężkiego i jego konsekwencje, łącznie z sakramentalnymi oraz ten na Zachodzie, za którym postępuje autor adhortacji o rodzinie. Zgoda na edukację seksualną, uregulowania dla par jednopłciowych i społeczną ekspozycję niemoralności wołają o pomstę do nieba.

Czemu wypowiedzi papieskie o etyce seksualnej każdorazowo wywołują falę spekulacji i trzeba je prostować a słowa pana Jezusa o moralności są tak jednoznaczne, że nie wymagają reorientacji?

Poczucie, że jest się częścią większej, nieogarnionej całości ludzie mieli od zawsze, choć zdarzało się, że je gubili w ferworze powodzenia i satysfakcji materialnej. Boże Narodzenie wszystko zmieniło: relacje międzyludzkie i stosunek człowieka do świata niewidzialnego.

Prezydent demagogicznie zaatakował w osobie Andrzeja Dudy wszystkich chrześcijan opowiadających się konsekwentnie za życiem. Bez reakcji Kościoła w tym samym tygodniu przedwyborczym, w którym absurdalny atak na fundamenty aksjologiczne  został przypuszczony, model obojętności bioetycznej może zagościć na stałe w interpretacji polskiego ustroju.

Zakonnicy z Niemiec przytaczają opinie wiernych i sugerują, że seksualność ma znak kulturowy, a nie biblijny. Czy w ten sposób przygotowują grunt pod podział Kościoła na lokalne wspólnoty dwóch prędkości?