Prezydent Stanów Zjednoczonych Harry Truman był wzruszony. Gdy usłyszał jak zaproszony do Białego Domu, rabin chwali matkę, która urodziła tak mądrego syna, poczuł jak z oczu płyną mu łzy. Była wiosna 1948 roku.

Dzięki wydawnictwu Zysk i S - ka bardzo szybko na półkach polskich księgarń pojawił się bestseller brytyjskiego pisarza i dziennikarza Douglasa Murraya "Przedziwna śmierć Europy". Autor dokonał diagnozy zmieniającego się kontynentu i jego wnioski nie dodają otuchy. To smutna książka. Rozdział 13 nosi tytuł "Zmęczenie" i wydaje się być trafnym opisem kiepskiej kondycji Zachodu. Murray pisze, że Europejczycy znają dobrze uczucie zwane przez Niemców " Geschischtsmuede", "znużenie historią".

Kiedy w 1517 roku Marcin Luter przybijał swoje tezy do drzwi kościoła w Wittenberdze, niewątpliwie nastąpił przełom w historii Kościoła. Jednakże przełom ten nie dokonał się nagle, w jednej chwili. Zaczął się o wiele wcześniej, przed narodzeniem tego, którego teraz nazywamy ojcem Reformacji. I nie był też przygotowywany przez jednego tylko człowieka. Już wiele lat przed Marcinem Lutrem pojawili się ludzie, którzy budzili sumienia i wskazywali na konieczność zmian w Kościele. Jedną z grup takich właśnie ludzi byli husyci. Między innymi ich działalność przygotowała grunt pod XVI wieczne wydarzenia, które wstrząsnęły Europą i obudziły tek wiele ludzkich sumień.

Czy istnieją współcześni heretycy? Jak tworzą się nowe ideologie i gdzie leżą granice tolerancji? Czy między herezją a dogmatem rzeczywiście jest tak wielka różnica? Co decydowało o uznaniu jakiegoś poglądu za herezję: demokratyczne głosowanie a może… przypadek?

W roku 1987 mówiło się o tym, że Kościół katolicki zamierza ogłosić dokument, w którym przyzna się do współodpowiedzialności za holokaust. Dlatego z wielkimi nadziejami wyczekiwano marca 1998 roku, kiedy to watykańska Komisja do spraw Kontaktów Religijnych z Judaizmem, miała opublikować ów dokument, zatytułowany Pamiętamy: refleksje nad Szoah.

„Po owocach ich poznacie” (Mt 7, 16). Tytułowa nauka podana uczniom przez samego Jezusa sprawdza się pod każdą szerokością i długością geograficzną, i w każdym czasie. Ale chyba trzeba by do niej dodać dość istotną uwagę brzmiącą: pod warunkiem, że te owoce będzie można zobaczyć, poznać lub choćby usłyszeć, czy przeczytać o nich.

Rząd włoski zezwolił w 1889 roku na wzniesienie na jednym z placów stolicy katolicyzmu pomnika ku czci Giordano Bruno.  Jak należy rozumieć, najważniejszym powodem wydania takiego zezwolenia była artystyczna wartość figury przedstawiającej myśliciela z Nolano, gdyż jak na razie nie istnieje żaden poważny dowód świadczący o tym,  że Bruno rzeczywiście został spalony przez Inkwizycję. W celu wywarcia większego wrażenia na turystach  pod pomnikiem umieszczono wzmiankę wyrytą na kamiennej tablicy, gdzie wspomina się także o innych „męczennikach za prawdę” takich jak Hus, Arnold z Brescii i Campanella.

Mnich z Betlejem miał intensywne kontakty z kobietami, one były jego głównymi słuchaczkami, a nad to uczennicami i córkami duchowymi; im dedykował wiele komentarzy do ksiąg świętych, które służyły im za lekturę duchową. Hieronim zalecał lekturę tekstów nie tylko dziewicom poświęconym Bogu.

W dniach 5-7 grudnia w Amherst (pogranicze USA i Kanady) odbędzie się pierwsza konferencja naukowa w ramach przygotowywanego od dwóch lat „Projektu Jezus”. Celem przedsięwzięcia, wzorowanego na ponadwyznaniowym „Seminarium o Jezusie” ma być „przebadanie problemu historyczności Jezusa w oparciu o rygorystyczne zastosowanie metod historyczno-krytycznych do ewangelii i związanych z nimi pism”. W Projekt zaangażowani są głównie świeccy badacze z Komitetu d/s Naukowych Badań nad Religią: na pierwszym seminarium, wbrew nadziejom organizatorów, pojawi się zaledwie kilku spośród czołowych badaczy wczesnego chrześcijaństwa.