Podobnie jak w przypadku Polski również i u naszych południowych sąsiadów o właściwej państwowości mówimy od momentu, kiedy na czeskich ziemiach zaczęła się szerzyć wiara chrześcijańska.
Gdy tylko św. Metody zamknął oczy, jego sufragan Wiching pośpieszył do Rzymu (ponownie z podrobionymi dokumentami) przekonać nowego papieża Szczepana V., że jego poprzednik zabronił liturgii słowiańskiej a sam Metody nie miał prawa wyznaczać następcy. Papież przekonany o tym, wysłał Świętopełkowi bullę "Quia te zelo fidei", w której zakazał sprawowania Najświętszej Ofiary w języku Słowian, a wspomnianego (w poprzednim artykule) Gorazda wezwał do Rzymu.
O ewangelizacyjnych sukcesach Metodego po jego powrocie i uzyskaniu pełni władzy kościelnej świadczy wzrost liczby budowanych kościołów. Wzajemne dążenie do uzyskania niezależności od państwa Franków wytworzyło silną więż i wspólnotę interesów między prowincją kościelną Metodego i państwem morawskim.
Kościół zaniedbał działania misyjne na terenach graniczących z formalnie chrześcijańskimi obszarami cesarstwa bizantyjskiego. Mimo obiecujących początków w Jemenie nie wspierano należycie misji wśród plemion beduińskich na Półwyspie Arabskim, nie zadbano też o pozyskanie dla chrześcijaństwa Berberów, co - jak było widać - skończyło się dla chrześcijaństwa w Afryce Zachodniej tragicznie.
Powszechnie uważa się, że środki znieczulające i odkażające to wynalazki współczesnej medycyny, ale ostatnie odkrycia wskazują, że były one znane już średniowiecznym lekarzom. Dowody znalezione w starożytnym szpitalu Soutra w Szkocji wskazują, że średniowieczni mnisi z zakonu św. Augustyna potrafili amputować kończyny, używać narzędzi chirurgicznych czy nawet robić lekarstwa na kaca.
Ważnego odkrycia dokonano w rejonie Morza Czerwonego podczas prac wykopaliskowych prowadzonych w klasztorze Santo Antão położonego 100 km na południowy wschód od Kairu (Egipt). Archeolodzy odkryli pozostałości klasztoru, którego początki określa się na IV wiek. Odkrycie to pomoże w poznaniu różnych form życia monastycznego.
I znów - ku mojej wielkiej radości - wypada, iż będę pisał o moim rodzinnym mieście Krakowie. Poprzednio, opisywałem dla Was, Drodzy Czytelnicy portalu Kosciol.pl zawiłe losy wspólnoty protestanckiej, tym razem cofniemy się nieco wstecz, dokładnie mówiąc do epoki średniowiecza, aby zbadać stosunek ówczesnych krakowian do Kościoła rzymsko-katolickiego.
Wkrótce po premierze filmu „Królestwo niebieskie” obiecałem PT Redakcji tego szlachetnego Forum napisanie artykułu na jego temat. Tak się akurat składało, że wtedy interesowałem się tematami wypraw krzyżowych (co widać w mojej „templariuszowej” polemice z dr Pallą, do której jako żywo jeszcze wrócę) i wydawało mi się, że napisanie artykułu na temat jak naprawdę wyglądały losy dzielnego Bailana, szlachetnego Saladyna, trędowatego Baldwina i królestwa Outremer pokazane w filmie nie będzie stanowiło większego problemu. Miałem w głowie tyle wiedzy, że nic tylko przelać ją na papier. Ale …. No właśnie, to drobne „ale”. W czasie moich „krucjatowych” lektur trafiłem na nowy, fascynujący trop, powiązany zresztą pewnymi moimi wcześniejszymi poszukiwaniami.
Określenie „Reformacja” kojarzone jest, w ślad za większością encyklopedii, podręczników, słowników z próbą (mniej lub bardziej udaną, to kwestia dyskusji, która nie jest przedmiotem naszych rozważań) reformowania Kościoła na Zachodzie. Nikt nie kojarzy go z Kościołem prawosławnym, może poza przypadkiem patriarchy Konstantynopola Cyryla Lukarisa i jego prób zbliżenia teologicznego z kalwinizmem w XVII wieku. Wcześniejszą była próba reformowania Kościoła prawosławnego w Mołdawii, przy znaczącym udziale polskich protestantów. Okoliczności tego zdarzenia mogłyby posłużyć za doskonały scenariusz filmowy.
Rzadko kiedy historia jakiegokolwiek narodu w środkowej Europie przed przyjęciem chrześcijaństwa jest znana. Dopiero ono wraz z wyższą kultura i pismem pozwalało narodom i ich historii wyjść na światło dzienne. Podobnie było i z ludami Czech oraz Morawy, których przedchrześcijańska historia i kult religijny jest prawie nieznana.
| WIADOMOŚCI |
| PUBLICYSTYKA |
| WARTO WIEDZIEĆ |
| CZYTELNICY |
1/1: Czy stosowanie kary śmierci jest zgodne z postawą chrześcijańską?
| Zdecydowanie tak | 83,05% |
| Raczej tak | 1,66% |
| Raczej nie | 2,91% |
| Zdecydowanie nie | 11,65% |
| Nie wiem | 0,73% |
Prawa Autorskie © 2017 Kosciol.pl
