Wkrótce po premierze filmu „Królestwo niebieskie” obiecałem PT Redakcji tego szlachetnego Forum napisanie artykułu na jego temat. Tak się akurat składało, że wtedy interesowałem się tematami wypraw krzyżowych (co widać w mojej „templariuszowej” polemice z dr Pallą, do której jako żywo  jeszcze wrócę) i wydawało mi się, że napisanie artykułu na temat jak naprawdę wyglądały losy dzielnego Bailana, szlachetnego Saladyna, trędowatego Baldwina i królestwa Outremer pokazane w filmie nie będzie stanowiło większego problemu. Miałem w głowie tyle wiedzy, że nic tylko przelać ją na papier. Ale …. No właśnie, to drobne „ale”. W czasie moich „krucjatowych” lektur trafiłem na nowy, fascynujący trop, powiązany zresztą pewnymi moimi wcześniejszymi poszukiwaniami.

Prawo rzymskie przewidywało, że ukrzyżowany skazaniec musi wisieć tak długo, aż jego zwłoki rozdziobią kruki. Miał stanowić ostrzeżenie dla innych, miał budzić przerażenie. Nie wolno go było pochować bez specjalnej zgody sędziego. Józef z Arymatei, jak wiadomo, wystarał się o zgodę Piłata na to, by zdjąć z krzyża ciało Jezusa i godnie je pochować. Kto uzyskał zgodę prefekta Rzymu na pochówek Szymona – Piotra?

Kojarzony współcześnie z osobą Jana Pawła II oraz silną pozycją Kościoła Katolickiego Kraków nie zawsze był jednolity wyznaniowo. W XVI w. jako ówczesna stolica Polski posiadał powiązania natury gospodarczej i kulturalnej z mieszczaństwem pochodzenia niemieckiego. Fakt ten, predestynował gród nad Wisłą do roli centrum polskiego ruchu reformacyjnego.

"Widzisz bracie, ile to jest tysięcy Żydów, którzy uwierzyli, a wszyscy gorliwie trzymają się Zakonu". (Dz 21,20 b)

Od zesłania Ducha Świętego w roku 30 lub 33 r., aż do czasów współczesnych (z pewnymi przerwami) istnieje w łonie Kościoła powszechnego wspólnota Żydów mesjanistycznych, zwanych pierwotnie nazarejczykami, a później także judeochrześcijanami (w odróżnieniu od poganochrześcijan - nawróconych pogan) i hebrajskimi chrześcijanami. Jako polski poganochrześcijanin, którego dalecy przodkowie czcili słowiańskich bożków chcę przedstawić innym polskim poganochrześcijanom naszych braci w Mesjaszu - Żydów mesjanistycznych, których przodkowie (a także współcześni bracia - Żydzi rabiniczni) nigdy nie czcili bałwnów lecz jedynego prawdziwego Boga, nie wiedząc jednak nic o Jego Synu.

Wbrew przyjętemu schematowi Luter nie zaatakował nauki, doktryny, ani Tradycji Kościoła i to nawet nie tyle dlatego, że jego poglądy były z nimi zgodne, ale przede wszystkim dlatego, że w pierwszej połowie XVI wieku nie istnieje sprecyzowany zestaw poglądów, które można byłoby przyjąć za oficjalną naukę, doktrynę i Tradycję Kościoła.