Każdy człowiek ma wolną wolę i może wybrać wieczność dla siebie dobrą lub złą. Żeby iść do piekła nie trzeba robić nic. Żeby się zbawić należy się mocno starać. Św. Piotr napisał: 1P 4:18 "A jeśli sprawiedliwy z trudnością dostąpi zbawienia, to bezbożny i grzesznik gdzież się znajdą?" Słowa Pana Jezusa nie pozostawiają żadnych wątpliwości. Mt 7:13 "Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą."

W centrum każdej uroczystości i święta katolickiego jest osoba Jezusa, ukazywana w różnych aspektach zbawczego dzieła. Triduum Paschalne podkreśla to, co najważniejsze dla chrześcijanina, czyli Mękę, Krzyż i Zmartwychwstanie Chrystusa. Boże Narodzenie z kolei koncentruje uwagę wiernych na fakcie Wcielenia, czyli cudu polegającego na przyjęciu przez Boga natury ludzkiej i objawieniu się człowiekowi jako dziecko. Paradoks tej sytuacji polega na tym, iż Wszechmogący Stwórca w swej delikatnej miłości nie nagina ludzkiej wolności żadnym spektakularnym wydarzeniem, ale wybiera ubogą stajnię w małej mieścinie. Tam, już pośród widma prześladowania, wieczny Pan wchodzi w ludzką historię i czas jako bezbronne i nagie dziecię. Bóg się nie narzuca jak pstrokate billboardy na ulicach miast i hałaśliwe promocje w sieciach handlowych. Dlatego też, by Go odkryć potrzeba trochę zwolnić, wyciszyć się. Bo Bóg obecny jest w prostocie, ciszy i ubóstwie, a nie w przepychu, wrzawie i luksusie. 

Cor Unum et Anima Una
(Jedno Serce i Jedna Dusza)

300. rocznica śmierci założyciela
Misjonarzy Ducha Świętego

- Rok Ojca Poullart des Places -

 Początek listopada

 

Skaczący „z kwiatka na kwiatek” bohater debiutu reżyserskiego Jerzego Stuhra „Spis cudzołożnic” słyszy na końcu filmu piosenkę śpiewaną przez wszystkie swoje „przyjaciółki”. W piosence tej, będącej dla niego wyrzutem sumienia za rozwiązłe życie, przez wszystkie osoby odmieniany jest czasownik „mijać”,  w sensie „przemijać”. Tak jak mija uroda kobieca, bądź jak niektórzy twierdzą, przemienia się, przemija i zmienia się całe ludzkie życie.

Ostatnio suwerenne władze hiszpańskiej Katalonii ogłosiły, że ferie Bożonarodzeniowe i Wielkanocne będą zwać się odpowiednio: feriami zimowymi i wiosennymi. Decyzję powzięto po to, by rzekomo nie urazić osób innej wiary (choć spora grupa muzułmanów dziwi się tej decyzji), bądź niewierzących. Czy zatem, według tego typu mentalności, Boże Narodzenie ma być obchodzone bez Dzieciątka Jezus, a Wielkanoc bez Zmartwychwstałego Chrystusa? Czy z największych katolickich uroczystości ma pozostać jedynie Mikołaj, karp, zajączek, kurczaczek, prezenty i jedzenie? Czy swoiście pojmowana tolerancja i szacunek ma oznaczać rezygnację z własnej tożsamości religijnej i kulturowej?

Wielu teologów z całego świata i wiele osób zafascynowanych osobą świętego Józefa, poświęciło bieżący tydzień na dzielenie się owocami swoich prac i świadectwami swego życia związanymi z osobą Opiekuna Syna Bożego.

W Kaliszu, w niedzielę 27 września 2009 rozpoczął się X Międzynarodowy Kongres Józefologiczny zorganizowany przez Polskie Studium Józefologiczne w Kaliszu i przez Sanktuarium Świętego Józefa Kaliskiego.

Dobiegł końca pierwszy dzień wizyty Apolstolskiej Benedykta XVI w ojczyźnie św. Wojciecha. Przyjęcie i przywitanie następcy św. Piotra było bardzo ciepłe i serdeczne.

Czcigodni Kardynałowie, Panie Prezydencie miasta Pragi i starości, szanowni przedstawiciele życia społecznego, mili Bracia i Siostry, miłe dzieci, kieruję do Was wszystkich serdeczne pozdrowienia. Cieszę się, że mogę odwiedzić ten kościół, poświęcony Pannie Maryi Zwycięskiej, w którym jest czczona figurka Jezulatka, znana na całym świecie jako "Praskie Jezulatko". Dziękuję arcybiskupowi Janowi Graubnerowi, przedstawicielowi Episkopatu Czech i Moraw, za przywitanie mnie w imieniu wszystkich biskupów. Z należnym szacunkiem pozdrawiam pana prezydenta miasta Pragi i pozostałych przedstawicieli życia społecznego i kościelnego, którzy zechcieli przybyć na to spotkanie. Pozdrawiam Was - miłe rodziny, które w tak dużej liczbie tutaj przybyliście.

Dlaczego konserwatysta wybiera Msze Św. tyłem do ludzi i w martwym języku? Ponieważ wybiera Msze Św. przodem do Pana Boga w języku Kościoła!
Kontrrewolucjonista jako osoba świadoma kryzysu prawdziwej religijności, dostrzegająca zbanalizowanie Majestatu Bożego i odróżniająca sacrum od profanum, znajduje odtrutkę na te problemy w tradycyjnej liturgii. Te dwie postawy - kontrrewolucjonisty i tradycjonalisty - zdają się być ze sobą nierozerwalnie skorelowane, a ich wielopłaszczyznowa kooperacja jest nieodłączną częścią składową prawdziwego konserwatysty.