Jakub Sprawiedliwy, brat Jezusa Chrystusa (ok. 20 p.n.e.-62 r.)
Remigiusz P. Garbiec czw, 16 cze 2005, 14:22:01 Odsłon 52,950
"Czyż nie jest to syn cieśli? Czyż matce Jego nie jest na imię Maria, a braciom Jego JAKUB, Józef, Szymon i Juda? A siostry Jego, czyż nie są wszystkie u nas?" (Mt 13,55; por. Mk 6,3). 24 Października 2002 r. ogłoszono na cały świat odkrycie ossuarium (wapiennej skrzynki na kości zmarłego), na którym wyryty był napis 'Jakub syn Józefa brat Jezusa' (aram.: Ja'akow bar Josef ahui di Jeszua). Od razu skojarzono ten zabytek z osobą Jakuba - znanego z Nowego Testamentu - jako brat Pański. Pomijając temat tego sławnego ossuarium, chciałbym przedstawić w tym artykule wielką (równie wielką jak Piotr i Paweł) postać pierwotnego, apostolskiego chrześcijaństwa, jaką był niewątpliwie Jakub syn Józefa, a brat Jezusa Chrystusa.
Powiadomienia zwrotne (0) Komentarze (3)
Gdy staram się wyobrazić sobie jego postać odwołuję się do wielkiej literatury, do Singera. To jego przestrzeń literacką zaludniają krawcy-filozofowie, kupcy bławatni – mistycy, rzemieślnicy w jarmułkach i pejsach traktujący swój fach jak środek do utrzymania w jedności ciała i duszy wyrywającej się ku Wiecznemu. Przygarbieni nad swoimi warsztatami, które dawały im ciszę i skupienie niezbędne do myśleń błądzących po skrzyżowaniu transcendencji i eschatologii. Oczy skupione na igle i nitce tylko pozornie, prawdziwe skupienie było na literach świętych ksiąg. Taka postać pojawiła się w Krakowie w pierwszej połowie XX wieku wywierając niezatarty wpływ na Największego Polaka.
Kiedyś, dawno temu, pewien obcokrajowiec zafascynowany postacią papieża Jana Pawła II poprosił aby wyjaśnić mu „polski kontekst” nauczania papieża. Czyli jak Polska wpłynęła na Niego i to co On mówił. Zastanowiłem się i odmówiłem. No bo jak wyjaśnić przenoskę kajaków w Pupach, widok na Połoninę Caryńską, zjazd na nartach w dół Hali Gąsienicowej? Jak objaśnić fenomen KUL, jedynego niemarksistowskiego uniwersytetu między Łabą a Cieśniną Beringa? Jak objaśnić fenomen Jasnej Góry czy Kalwarii Zebrzydowskiej? Jak w paru zdaniach zamknąć poezję Słowackiego czy Norwida? Dziś, już po śmierci Jana Pawła Wielkiego to nieodpowiedziane pytanie nie daje mi spokoju. Myślałem nad nim w ostatnim czasie bardzo intensywnie.
Dzisiaj Kościół katolicki w Polsce obchodzi wspomnienie przeniesione z 17 lipca. Jest to wspomnienie św. Jadwigi, Króla Polski. I w tytule, i w nagłówku nie ma błędu, gdyż Jadwiga była Królem, a nie Królową. Prawo polskie zakazywało bowiem władania przez Królową.
Hugo Kołłątaj powiedział o niej, że uratowała honor polskiej literatury. Była największą polską (i chyba słowiańską) poetką przed Marią Konopnicką (w moim prywatnym rankingu dzierżyła palmę pierwszeństwa w kobiecej poezji do lat 20’ ubiegłego stulecia). Nazywano ją już za życia słowiańską Safoną. Dziś nie uczy się o niej w szkołach. Gdyby nie Konstanty Ildefons Gałczyński i jego wiersz „Pompa” (śpiewany jakiś czas temu przez G.Turnaua) oraz mała uliczna na Starym Żoliborzu, nazwisko jej byłoby znane tylko wąskiemu gronu ekspertów.
Święty prawnik? Czy to możliwe? W zasadzie nikt z nas nie ma problemu ze wskazaniem patrona często spotykanych profesji: św. Florian jest patronem strażaków, św. Barbara - górników, kierowców - św. Krzysztof.... ale na zapytanie, kto jest patronem prawników, większość z nas zapewne wzruszy bezradnie ramionami.
Kiedy 
Dzisiaj wypada wspomnienie św. Dominika Savio, jednak ze względu na święto św.św. Apostołów Jakuba i Filipa nie obchodzi się tego wspomnienia. Kiedyś to wspomnienie wypadało 10 marca. W artykule przedstawiam krótki życiorys tego świętego piętnastolatka.
Nieopodal Płońska, w odległości dwóch kilometrów od ruchliwej drogi łączącej Warszawę z Gdańskiem leży wieś Sarbiewo. Do historii literatury wpisała się jako miejsce urodzenia jednego z najwybitniejszych przedstawicieli europejskiego baroku - Macieja Kazimierza Sarbiewskiego. Przez współczesnych sobie nazwany "Chrześcijańskim Horacym" jest dziś poetą zapomnianym.
Biografia Henryka Baranowskiego mogłaby posłużyć za scenariusz sensacyjnego filmu w stylu Fredericka Forsyth'a. Przez całe życie dotrzymywał złożonej Bogu przysięgi, pomagając nieszczęśliwym dzieciom. Niestety, 11 lat po śmierci Baranowskiego niewiele osób o nim pamięta a jego ostatnie dzieło niszczeje.
