Wielu obserwatorów życia publicznego i wielu wiernych uważa lub uważało do niedawna, że Kościół katolicki jest monolitem. Rzeczywistość odbiega od tego wyobrażenia. Księża są różni.

Mówi się często, że dialog jest słuszną postawą, a dążenie do konfrontacji czymś złym. Nadmierna koncyliacja może być jednak niebezpieczna w polityce, gdyż walka i skuteczność są jej głównymi cechami. W języku polityki używa się wprawdzie terminu "kompromis", ale najczęściej jest on zgniły, a od mężów stanu wymaga się, by w sprawach najważniejszych kompromisu nie zawierali.

Od dwóch, może trzech lat w większych polskich miastach, możemy zaobserwować pewne zjawisko. Niedaleko przystanków tramwajowych stoją dwie osoby przy stojaku z gazetkami. Oczywiście myślę o Świadkach Jehowy i leżących w przegrodach różnych numerach "Strażnicy".

Wszystko ma swoją cenę. Także pożytek z księdza Sowy. Dzielenie właściwe polityce odbiera chrześcijańskiemu uniwersalizmowi, który odbija się w misji kapłańskiej, wiarygodność. Pora przerwać dwustandardy w relacjach duchownych do polityki.

Wyobraźmy sobie, że miliony katolików rezygnują z usług banków komercyjnych i swoje zasoby transferują do instytucji watykańskich, które inwestują w zaniedbane miejsca globu promując politykę odwrotną do bankierskiej, narzucającej aborcję i homoseksualizm biednym krajom. Tak się nie stanie. Bankierzy utrącają katolicką konkurencję.

Ile seksualnej obsesji w liberalnej satyrze muszą wytrzymać wyznawcy islamu, aby poczuć się bezradnymi jak ludzie, którym CIA i służby specjalne najbardziej demokratycznego państwa świata arbitralnie odbierały - w niedawnej historii - prawo do życia, bezpieczeństwa i godności?

Kościół warszawski wzywa do otwartości na homoseksualistów. Wyobraźmy sobie, że w tym tonie duchowni wypowiadają się o biseksualizmie, poligamistach czy kazirodcach. Na upartego również w związkach pedofilskich znalazłoby się jakieś dobro, które "doktryna miłosierdzia" powinna wychwycić i pielęgnować.

Katolicy obradowali nad problemami rodziny. Proponowane rozwiązania podążały w dwóch odmiennych kierunkach. Czy dostosowanie nauczania Kościoła do dominującej dziś w świecie antropologii jest tym, czego chce Jezus?

Przesłanie Adama Michnika z 18 marca o Kościele i do Kościoła można odczytywać na wiele sposobów. Zamieszczono je w lewym górnym rogu, tuż nad tekstem redaktora naczelnego Gazety Wyborczej o Ukrainie i Putinie.