Kara śmierci - czy przyzwoity człowiek może ją popierać?
Paweł Chojecki śro, 10 lis 2004, 01:37:30 Odsłon 14,694
Coraz więcej tak zwanych autorytetów moralnych głosi wszem i wobec, że kara śmierci jest okrutną i prymitywną pozostałością czasów, gdy “postęp” ludzkości nie osiągnął jeszcze tak świetlanych jak obecnie horyzontów. Co gorsza, zaczyna dominować pogląd, że chrześcijaństwo jest przeciwne tej ostatecznej i najwyższej karze. W takiej sytuacji człowiek, który popiera karę śmierci nie tylko na zewnątrz ma kłopoty z akceptacją swoich poglądów. Sam o sobie zaczyna z obawą myśleć, że jest nieczuły, pozbawiony wyższych uczuć, pałający chęcią “zwierzęcego odwetu” i, co najważniejsze, sprzeciwia się naukom Jezusa.
Powiadomienia zwrotne (0) Komentarze (9)
Miesiąc temu w "Głosie Wielkopolskim" ukazał się artykuł Tomasza Cylki pod tytułem "Teologia życia". Przedstawiono w nim w bardzo pozytywnym świetle księdza profesora Tomasza Węcławskiego, który dwa i pół roku temu, wraz z innymi kapłanami diecezji poznańskiej należał do inicjatorów upublicznienia oskarżeń kierowanych w stronę arcybiskupa Juliusza Paetza. Teraz poznański dziennik opublikował list samego arcybiskupa, w którym podejmuje on polemikę z niektórymi tezami dotyczącymi sprawy sprzed 2,5 roku.
Odpowiedź na pytanie dotyczące Dekalogu i jego katolickiej interpretacji (artykuł: 
Encyklopedia Internetowa, Wikipedia, na dzień 24 września podaje lakoniczną informację: 1928 - Kościół katolicki w Polsce zmienił przysięgę ślubną dla kobiet, usuwając fragment zobowiazujący kobietę do posłuszeństwa mężowi. Jako protestant funkcjonujący w kościele, gdzie kobiety nadal ślubują posłuszeństwo swojemu mężowi ośmielę się poruszyć tę – w moim odczuciu – totalnie nierozumianą kwestię. Większość czytelniczek podniesie brwi ze zdumienia, że w XXI wieku są jeszcze ludzie, którzy kwestionują tak postępowy krok wywalczony przez międzywojenny ruch emancypacji kobiet. Zacznijmy jednak od stanu rzeczy...
Nawiązując do komentarzy zamieszczanych pod kilkoma tekstami, postanowiłem napisać, jak ta kwestia wygląda z protestanckiego (a konkretnie zielonoświątkowego) punktu widzenia. Zdaję sobie sprawę, że poniższy tekst może wywołać żywą polemikę. Nie prezentuję go jednak dlatego, by komukolwiek zrobić przykość czy zdyskredytować inne wyznanie. Po prostu ustosunkowałem się do przedstawianych tu kilkakrotnie argumentów, licząc na rzeczową dyskusję.
Rada Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk zatwierdziła na posiedzeniu plenarnym w dniu 7 V 2004 roku zasady pisowni dotyczące języka religijnego, w których między innymi zaleca pisanie słowa "szatan" małą literą. 
Jeden z Czytelników serwisu Kosciol.pl 
O filmie"Męczeństwo Pomazańca"("The Passion of the Christ") powiedziano już sporo. Chwaląc i ganiąc. Polecając obejrzenie i… starając się nie dopuścić do jego rozpowszechniania. Moją uwagę przykuła krytyka - w niektórych przypadkach mająca charakter kampanii - posądzająca autorów o wszelkie mozliwe "grzechy" ich profesji: od braku wartości artystycznych obrazu i kiczowatości, poprzez spłycanie przesłania biblijnego aż po bliski narodowemu socjalizmowi antysemityzm i zboczone upajanie sie torturami. Warto, jak sądzę, pokusić się o analizę przynajmniej niektórych z owych zarzutów.
